SV Achterveld 3 behoudt dankzij roze wolk ongeslagen status
maandag 19 februari 2018

S.V. Achterveld 3

Nadat Prins Schots en adjudant Scheef een week lang de scepter hadden gezwaaid over Puupenkoppenland was het weer tijd voor SVA 3 om aan te treden in de competitie. Een uitwedstrijd tegen SO Soest stond op het programma. De nummer 4 van de competitie waar in de heenwedstrijd met 0-3 van werd verloren.

 

SVA 3 was de carnavalsweek niet geheel ongeschonden doorgekomen. Zo was daar een groot deel van de manschappen, die nog wel eens een prijsje pakt, die wegens een mechanisch defect de optocht niet hadden kunnen volbrengen. Boze tongen beweren dat hier sprake is van sabotage door een rivaliserende groep die nog wel eens een klinkertje koopt (en als ze toch bezig zijn, ook alle medeklinkers maar kopen).

 

Daarnaast waren er nog de neefjes Voorburg Ruud en Chris die ook een dagje ouder worden. Een paar dagen drinken met de mannen ging ze niet in de koude kleren zitten en fit aan de aftrap verschijnen was dan ook teveel gevraagd. Enkel de zwager van Chris wist de familie eer hoog te houden.

 

Nu we het toch bij toeval over zwagers hebben valt er ook een leuk feitje te melden over een nieuwe familieband die is ontstaan. Zo deed Luuk zondag in het 3e mee en wist de Joop van Tellingen van het 3e (Martijn H.) te melden dat hij het zusje van Luuk de dag voor de wedstrijd in de dierentuin had gespot met een verdediger uit SVA 3. Of ze daar niet al genoeg dieren hadden gezien zijn ze daarna ook nog romantisch Chinees gaan dineren. Om de tortelduifjes niet te veel te storen in het prille geluk zullen we de betreffende verdediger hier niet verder bij naam noemen, maar dat hij op een roze wolk leeft was al snel duidelijk.

 

Tot slot was er nog Dave die de week ook niet volledig ongeschonden was doorgekomen. Was het dit keer niet vanwege overmatig drankgebruik bij de Flappetappers, maar door een weekje Bonaire met Linda. Dave was niet helemaal nauwkeurig geweest met de zonnebrand en had per ongeluk alleen het gedeelte onder zijn zonnebril ingesmeerd. Dat kan de beste natuurlijk overkomen. En het eeuwenoude spreekwoord bleek weer zeer treffend: als Dave zijn gezicht verbrand moeten wij tegen de blaren aan kijken.

 

SVA 3 was na de winst bij Roda nog ongeslagen in 2018 en hoopte deze status te verlengen deze week. Een afgelasting leek de beste kans op het behoud van de ongeslagen status, maar helaas waren de weergoden ons net niet goed genoeg gezind. Vol goede moed vertrok men dus naar Soest.

 

Bij aankomst op het sportpark van SO Soest ging er een schok van ongeloof door de selectie van SVA 3 heen. Twee van de sterkhouders bleken te laat! De technische staf bleek onverbiddelijk en plaatste de twee op de reservebank. Achteraf bleek dit allemaal een in scene gezette actie om de manschappen op scherp te zetten en de autoriteit van de technische staf te versterken. Binnen 5 minuten na aanvang van de wedstrijd stonden beide spelers dan ook gewoon weer binnen de lijnen.

 

Meest onfortuinlijke persoon van de dag was Frank ‘meneer 9 minuten’ de Vette zie zijn kunsten weer eens in SVA 3 ging vertonen. Het begon al bij het feit dat hij op de bank moest beginnen, maar tot overmaat van ramp verloor hij ook nog eens twee keer achter elkaar zeer onverwachts met ‘hoedje van de koning’ waardoor hij mocht vlaggen.

 

De wedstrijd begon en SVA 3 was direct de bovenliggende partij. Dennis Kok heerste, alsof hij op een roze wolk zat, lichtvoetig achterin en hield de deur op slot. En als er onverhoopt toch een aanvaller door de muur van verdedigers brak was daar nog altijd Tim van Beurden die niet te beroerd was om een paar meter zijn strafschopgebied uit te komen om de bal te keren.

 

SVA 3 kreeg de betere kansen maar helaas stond het vizier van de spitsen niet geheel op scherp. Een tot ingooi gepromoveerd schot van Remco en een afstandspoeier van Martijn die de machinist van de sprinter van Soest naar Utrecht Centraal bijna een rolberoerte bezorgde waren hierbij de hoogtepunten.

 

De tweede helft zette SVA 3 nog meer druk naar voren wat resulteerde in nog meer kansen. Helaas was het enkel Daryl die het vizier op scherp had wat leidde tot een 0-1 voorsprong. De ene na de andere kans volgde maar zoals de oude voetbalwijsheid luidt: als hij er aan de ene kant niet in vliegt, vliegt hij er aan de andere kant in. En zo geschiede: 1-1

 

Wat volgde was een slotoffensief van twee kanten. Even leek deze wedstrijd voorbij te gaan zonder opstootje rond Remco van de Berg, maar gelukkig was daar in de laatste minuut nog wat duw- en trekwerk tussen hem en zijn Spaanse vriend. Het signaal voor de prima fluitende leidsman om de wedstrijd ten einde te brengen.

 

Zo kon er weer een punt worden bijgeschreven bij het totaal, is het puntenaantal uit de eerste seizoenshelft al verdubbeld, kon ook Rick weer een Man-of-the-match titel aan zijn oneindige palmares toevoegen en gaan we weer een week vol kalverliefde tegemoed