Zand in de motor bij SV Achterveld 3
zondag 13 november 2016

S.V. Achterveld 3

Na de twee verliespunten van vorige week tegen Baarn, was het deze week zaak voor SVA 3 om de overwinningsdraad weer op te pakken en FC Almere 3 aan de zegekar te binden. Na een weekje winterslaap en het oplossen van ingewikkelde rebussen van Willem was Rick deze week weer op en top gemotiveerd van de partij om een lekker potje te vlaggen. Het troosteloze en druilerige weer was een mooie weerspiegeling van de afloop van deze dag, maar daarover later meer.

Met het heugelijke feit dat Prins Ronnie Gigant gisteravond zijn identiteit bekend had gemaakt en de komende maanden over Puupenkoppenland gaat heersen trokken de oranje leeuwen richting Almere. Onderweg werd door de hipsters van het team nog even een korte tussenstop gemaakt bij het lokale Fashion Dome om de laatste trends mee te pikken. Karel, ijverig als hij is, zat toen al 2,5 uur in de kantine te wachten totdat de rest er was. Met enigszins borrelende buiken bij een deel van het team vanwege de blauwe risotto van de avond daarvoor maakte men zich klaar voor de wedstrijd.

De tegenstander werd met angst en beven aanschouwd gezien de professionele trainingspakken en de uitgebreide warming-up. Dit waren geen koekenbakkers. SVA 3 zette hier 3x heen een weer lopen en 5 ballen over het hek tegenover.

De wedstrijd begon en Almere had de overhand zonder echt gevaarlijk te worden. Aan de andere kant was het Joris die na een diepe bal de keeper omspeelde en met veel precisie (iets wat later minder goed lukte...) afrondde. Na nog wat speldenprikken van Almere en een wereldrecord lange ballen (een record dat niet lang stand hield aangezien het in de tweede helft al verbeterd werd) floot de wat minder goed fluitende leidsman voor de thee.

Die thee werd nog even spannend. André had Almere al bijgeschreven op zijn zwarte lijst van clubs die thuis geen thee krijgen, toen in de blessuretijd van de rust dan toch de thee arriveerde. Nadat de uitstekend vlaggende grensrechter zijn trainingspak had uitgedaan en zijn plek afgaf aan Matthijs kon de tweede helft beginnen.

De tweede helft begon goed met direct enkele grote kansen, die helaas niet aan de Achterveldse voorhoede waren besteed. Even leek daar verandering in te komen met een magisch moment. De bal werd vanaf rechts voorgegeven. Rick stond op scherp in de spits en zag de bal halfhoog aan komen. Het massaal toegestroomde publiek hield zijn adem in toen Rick met beide benen los kwam van de grond. Hij tartte de natuurkundige wetten van de zwaartekracht door zijn veelheid aan lichaam de lucht in te slingeren en te proberen de bal in de goal te volleren. De tijd leek even stil te staan, de bal naderde tergend langzaam terwijl Rick daar in de lucht hing. De angst stond in de ogen van de keeper terwijl de bal naderde. Niets stond er nog tussen Rick en eeuwige roem. Ware het niet dat hij de bal op twee meter miste en enigszins kolderiek op zijn rug belandde. Iets wat ze in Nieuw Zeeland ook hebben gevoeld...

Wat volgde was de gelijkmaker van Almere na een bekeken afstandsschot. Even leek Almere direct ook de 2-1 te maken nadat onze verder overigens sterk veterende linksback een zeer moeilijke bal zeer begrijpelijk miste. Gelukkig stond zijn naamgenoot in de goal op de juiste plaats. Het leek op een gelijksspel af te stevenen, ware het niet dat Almere in de 9e minuut van blessuretijd door de leidsman vrije doortocht kreeg naar de goal en de 2-1 aantekende. Wat toen volgde was een felle discussie tussen Matthijs en de leidsman. Zo actief hebben we Matthijs de afgelopen weken in het veld niet gezien... Helaas mocht dit niet baten en zelfs het weggooien van de vlag kon de nederlaag niet voorkomen.

De wonden werden gelikt en de blik ging alweer op volgende week. Lekker een weekje vrij! Naar verluid gaat de man van glas dan zijn rentree weer maken in trainingsverband op de Achterveldse velden. Komt dat zien!