Frank moet je niet kwaad maken...
zondag 30 september 2018

S.V. Achterveld 4e

Na de valse competitiestart van vorige week stond deze week de uitwedstrijd tegen het altijd lastige DOVO 8 op het programma. Het blijft nog steeds wennen dat we op zaterdag voetballen. Zeker Dave heeft er nog wat moeite mee en is nog wel eens in verwarring welke dag het nou precies is. Zo kan het gebeuren dat Dave halverwege de eerste helft pas wakker schrikt en zich beseft dat hij al op het voetbalveld had moeten staan. Geeft niks Dave, volgende week weer een kans!

 

Naast Dave moesten we het ook zonder Roland doen deze week. De kritiek vanuit de buitenwacht op de doelpuntendroogte is hem niet in de koude kleren gaan zitten. Zowel figuurlijk als letterlijk. Om die reden heeft hij zelfs zijn shirt mee naar huis genomen om een weekje op retraite te gaan en inspiratie op te doen in Barcelona. Deze trip zal de doelpuntenproductie van SVA 4 geen windeieren leggen zal later blijken.

 

Tegenover de afwezigheid van Roland en Dave stond de terugkeer van el Capitano Dennis Kok. Zoals vorige week was te lezen was het twijfelachtig of hij na zijn bloedneus ooit nog op het voetbalveld zou terugkeren. Er zijn mensen voor minder in een rolstoel beland maar Dennis Kok is een man die door muren heen gaat en er deze week tegen het doktersadvies in gewoon bij was om het team te leiden. Grote klasse Dennis!

 

Ondanks de afwezigheid van Dave en Roland blijft de concurrentie stevig in SVA 4 en zal iedereen moeten strijden voor z’n plekje. Op weg naar Veenendaal stonden de manschappen dan ook direct op scherp. De jonge honden van Kerkhof dachten de ervaren mannen te snel af te zijn, maar helaas hebben zij toch te weinig Mario Kart gespeeld en zo arriveerden zij met een sip gezicht toch als laatste op het sportpark van DOVO.

 

Eenmaal bij DOVO aangekomen komt ook de wekelijkse heikele kwestie weer bovendrijven: wie moet er vlaggen?! Deze week toverde Harry de naam van Frank uit de hoge hoed. Dit tot ongenoegen van Frank. Onder luid protest nam hij de vlag ter hand. Het is overigens nog de vraag of Frank ook daadwerkelijk een streepje achter zijn naam heeft gekregen in de administratie van Harry aangezien de randvoorwaarde hiervoor is dat je ook daadwerkelijk vlagt, maar daarover later meer.

 

Nadat we eerste het veld afgejaagd waren, er een bal over de spoorlijn heen in de bosjes nooit meer terug is gevonden en er eindelijke een scheidsrechter gevonden was kon de wedstrijd dan eindelijk beginnen. In het eerste half uur leek er geen vuiltje aan de lucht. De keeper van de tegenstander bleek niet op keepen te zitten en zo konden Niels en Remco eenvoudig de 1-0 en de 2-0 verzorgen.

 

In de eerste aanval van DOVO was het echter direct raak. De bal werd diep gespeeld op één van de vijf spelers die zich dichter bij de doellijn van SVA 4 bevonden dan de voorlaatste speler van SVA 4. 23 man op het veld dachten aan buitenspel, de man die erover ging (de oplettende lezer weet natuurlijk dat dit Frank is) was echter even het overzicht kwijt. Of hij nu druk was met die witte stok met 3 rode strepen (voor wie wil weten waar die derde rode streep voor is verwijs ik u door naar Danny Smal) of dat hij die witte hond niet in bedwang kon houden is ons nog niet helemaal duidelijk maar vlaggen voor buitenspel deed hij in ieder geval niet. Speciaal voor Frank hier nog wat literatuur om thuis te bestuderen.

 

Nadat ook de 2-2 er later bij toeval nog invloog gingen we met een gelijke stand de rust in. De kritiek was niet mals en met name Frank moest het ontgelden. Waar hij al chagrijnig aan het vlaggen was begonnen was hij nu een explosief vat vol opgekropte woede. Waar menigeen hem kent als een goedlachse teddybeer, was dit imago nu ver te zoeken. Harry dacht er nog even aan hem ook de tweede helft wissel te zetten aangezien hij volgens de definitie nog niet gevlagd had, maar besloot hem toch wat speeltijd te gunnen.

 

Dit bleek achteraf een geniale tactische vondst. Frank zette al zijn woede namelijk om in daden op het veld. De eerste bal die hij in de voeten kreeg joeg hij direct tegen de touwen: 3-2! Hiermee haalde hij direct zijn gelijk en dat wilde hij weten ook. Hij maakte het ene obscene gebaar richting de technische staf na het ander! De aftrap was nog niet genomen of de bal belande wederom bij Frank in de voeten. Die aarzelde niet en knalde de bal de kruising in: 4-2. Twee minuten later leverde Frank ook nog eens de assist op de 5-2 en de ommekeer was compleet.

 

De tegenstander was professioneel kapot gespeeld en Frank was niet te groot om ook de rest zijn doelpunten te gunnen. De tegenstander had duidelijk moeite om de bal naar de juiste kleur te spelen en uiteindelijk eindigde dit in een 10-2 stand. De technische staf lijkt hiermee de ideale opstelling gevonden te hebben die ons moet leiden naar het kampioenschap. Volgens de eeuwenoude traditie betekenen 10 doelpunten een patatje van de leiders. Helaas blijken Willem en Harry niet echt mannen van tradities te zijn…

 

Nu denkt u waarschijnlijk: waar blijft die mop van Rik? Rik moet zich excuseren de laatste weken aangezien hij druk is met het plannen van een teamuitje voor SVA 4 richting het dolfinarium, maar daarover horen we waarschijnlijk binnenkort meer.