Achterveld 4 en de fles ketchup
maandag 8 oktober 2018

S.V. Achterveld 4

Bijna ieder elftal maakt het tijdens het seizoen mee. Ajax heeft er mee te maken, maar ook ons Achterveld 4. De spits die de ballen er altijd inschiet en ineens een tijd droog staat. Een fase waarin voor hem het doel heel klein is geworden. En als de rest van de ploeg wel regelmatig scoort, komt er een druk op zijn schouders terecht die groter is dan de druk bij het toiletteren na het eten van een potje sambal . Maar hoe moeilijk de situatie ook is, een spits moet blijven werken om zichzelf er doorheen te duwen en zijn vertrouwen te hervinden. En zo steunt heel Achterveld 4 onze spits, liefkozend al ‘’Ro’’ genoemd, hem in deze strijd naar succes, naar eeuwige roem in de strijd om de titel topscoorder van Achterveld 4 in het seizoen 2018-2019. En eerlijk is eerlijk wie zou deze titel niet in zijn bezit willen hebben? ‘’Maar verleden week werd er toch met 10-2 gewonnen, zat er dan niet 1 goal bij van de spits’’? Dat had gekund, ware hij niet zijn jaarlijks uitje naar FC Barcelona gepland had staan en zijn idool Messi wel zag scoren….

En zo sluimert de kwelgeest van de hatelijke nul nog steeds om onze Ro heen en wanen wij ons terug naar 5 Oktober jongstlede, de dag dat achterveld 4 mocht aantreden tegen onze voetbalvrienden uit Amersfoort; CJVV 6. Saillant detail is dat exact een jaar geleden Robert Lewandowski drie keer scoort voor het Pools elftal in de WK kwalificatiewedstrijd in en tegen Armenië en daardoor Pools topscorer allertijden geworden is. Zou dit dan een voorteken zijn voor de wederopstanding?

We mochten maar liefst om 13.30 uur verzamelen op het Kerstens Sportpark zodat onze technische staf alle tijd zou hebben om een fatsoenlijke opstelling te maken. Frank was een weekendje weg dus iedereen was keurig op tijd op het strijdtoneel aanwezig. Het leek ondertussen op een schouwspel wat meer weg leek van de kwis ‘’2 voor twaalf’’… De selectie begreep niets van het woord pikkepoten wat werd gebruikt bij de analyse van onze topscoorder in de beker Matthijs. Wij vermoeden dat het heeft te maken met ons wisselbeleid, want hij stond weer keurig uit in de basis.

Maar ook onze staf had een ware breinbreker dus… u las de naam van onze reserve keeper Frank al eerder in ons verslag dat hij vandaag niet aanwezig was.. Geen vuiltje aan de lucht zult u denken, vaste keeper Tim is er dan toch nog? Helaas was hij ook verhinderd deze week en werd de beste shetlander van stal gehaald om het ijzeren gordijn tussen de palen te zijn in deze wedstrijd, Marthijn. De reacties bij het team waren dan ongeveer hetzelfde als wat de trainer van Achilles 29 toentertijd zei over zijn eigen keeper en met in het achterhoofd onze spits die nog niet gescoord heeft werd er toch wat angstig het veld opgezocht voor de warming up.

De goed fluitende leidsman deed de toss en onze sterk spelende aanvoerder won deze, zodat Achterveld met de wind in de rug de wedstrijd begon. Vanaf minuut 1 bleek Achterveld de bovenliggende partij en was het Joris die met een goede voorzet Ro vrij voor de goal zette maar zijn kopbal ging ouderwets net naast de paal. Het was Remco die de wedstrijd openbrak en de 1-0 op het scorebord noteerde. Wat er zich daarna afspeelde is met geen pen te beschrijven en is ook veel beter te begrijpen met het nummer Conquest of Paradise van Vangelis op de achtergrond… Zoekt u deze rustig op en leest u dan de volgende alinea;

Met een onnavolgbare solo sneed hij als een warm mes door de boter, door de defensie van CJVV. Alle trucs en smerigheden werden uitgehaald om hem uit te schakelen naar zijn einddoel; de touwen van het goal van CJVV. Vakkundig en met al zijn ervaring doorzag hij elke actie op hem en doemde hij ineens voor de goalie van CJVV, hun blikken kruisten elkaar vluchtig waarna zijn blik weer ging naar de bal en het eindstation rechts naast de keeper tussen de palen. Hij positioneerde zich perfect achter de bal en haalde verwoestend uit. "Time stood still" zong Bad English ooit maar voor de overige 10 spelers op het veld van Achterveld leek dit ook echt het geval na zijn uithaal. Ademloos keek een ieder naar de bal die steeds dichterbij het goal van CJVV kwam… De spieren werden steeds verder aangespannen toen bleek dat de keeper geen antwoord had en niet bij de bal kon komen zodat het eindstation steeds dichterbij kwam. En toen gebeurde het ondenkbare…. er werd harder gejuicht dan op 25 Juni 1988 toen Nederland het EK won… de bal van de voet van onze spits die normaal gesproken op het maisveld van John Thijmensen zou liggen lag nu achter de keeper in de goal van CJVV. Weg droogte, hallo regenseizoen!!

Bijkomende van alle felicitaties stond onze spits samen met de overige 10 spelers weer te wachten tot de scheids zou affluiten voor de aftrap. En het regenseizoen begon… Ro was ontketend, houdini zou er zowat jaloers op worden en met een zuivere hattrick werden de kleedkamers opgezocht met een 4-1 ruststand. Eervolle vermelding voor het afstandsschot van Willem die vanaf 40 meter de keeper te ver voor het goal zag staan maar hij zag zijn schot tegen de lat komen. In de rust zijn we er tevens achter gekomen dat Willem graag naar zijn moeder vernoemd hadden willen worden, maar dat Connie… © Joris … Het tegendoelpunt willen wij niet benoemen dat zou teveel inbreuk doen op de wonderbaarlijke 1e helft van onze spits! Wat ook meehelpt is dat de goal in de korte hoek viel wat normaal gesproken de hoek van de keeper moet zijn….

De tweede helft gingen we vrolijk verder met waar we goed in zijn… kansen missen… En dan niet de kans dat je 1 miljoen euro wint in een of andere loterij of dat er een kans bestaat dat er een meteoriet op je huis valt. We hebben het over kansen waarbij je goed je best moet doen om die te missen. Het was dan ook Dennis Kok die toch ietwat zenuwachtig werd na zijn intrede in de 2e helft. Hij zou toch niet met een nul-nul van het veld afstappen? Gelukkig duurde dit kansenspel vrij kort en met een half uur te spelen schoten Remco, Joris, Willem en uiteraard weer Ro ons naar een comfortabele 9-1 voorsprong. Helaas werd de 10 niet gehaald en konden we dus fluiten naar een patatje van onze leiding. Niet alleen wij konden fluiten, ook de leidsman vond het wel welletjes geweest en floot af voor de wedstrijd.

Een spits die niet scoort is net ketchup. Als je de fles omgekeerd houdt duurt het een tijd voordat er wat druppels uitkomen, maar dan ineens is er een hele kwak.

Met deze woorden richten wij ons op volgende week waar we mogen aantreden tegen Dovo!