SV Achterveld 3 al met hoofd bij legendarische seizoensafsluiting
zondag 30 april 2017

S.V. Achterveld 3

Soms is een seizoen gewoon net iets te lang. Waar SVA 3 het seizoen begon met grote titelaspiraties lijkt het seizoen enigszins als een nachtkaars uit te gaan. Ware het niet dat de feestcommissie al weken druk in de weer is om een nu al legendarisch uitje als afsluiting van het seizoen te organiseren. Geen enkele moeite wordt gespaard en er zouden ook wel eens kosten aan verbonden kunnen zijn. Dit uitje werpt zijn schaduw ver vooruit wat ook zichtbaar is in het spelpeil van de laatste weken. Het tekort aan slaap van het nachten lang piekeren waar het uitje heen gaat is menigeen niet in de koude kleren gaan zitten waardoor de scherpte er wel enigszins af is. Iets wat ook vandaag weer pijnlijk tot uiting kwam...

 

Hoogland was de tegenstander van dienst. Een tegenstander die thuis met 5-0 aan de kant werd geschoven toen de vorm van SVA 3 nog in betere doen was. Tegen het decor van de schitterende bomenhaag die volgens historici binnen SVA 3 geplant zijn in de periode ' 40-' 45 om de Hooglandse kerktoren uit het vizier van de Duitsers te houden (de toren scheen in die tijd ook nog een stuk kleiner te zijn), met een fris lentebriesje en een waterig zomerzonnetje speelde deze vermakelijke (want dat was het bij tijd en wijlen zeker) pot voetbal zich af. 

 

Het gebrek aan scherpte begon al voordat er uberhaupt omgekleed was bij Dennis Kok. De man die de hele week zichtbaar bezig geweest was de overblijfselen van de BBQ van een week eerder weg te werken en zijn hoop deze week (tevergeefs) had gevestigd op de voetbalschoenen waar Joris twee weken geleden furore op maakte. Na 2 minuten lang geprobeerd te hebben de sleutel in het slot van de kleedkamer te doen (dit deed menigeen terugdenken aan een legendarisch carnavalsfilmpje van Alex B. te A.) stond hij op het punt de manschappen terug te dirigeren naar de kantine. Gelukkig waren er mensen die wel het hoofd in deze crisissituatie koel hielden en voor de zekerheid nog even de klink van de deur omlaag drukte. U raad het al: de deur zat niet op slot. 

 

Eenmaal in het houten hokje aangekomen was het even zoeken naar de gloeiendhete stenen waar het water overheen gegooid mocht worden. Toen deze zoektocht vruchteloos bleek (en het toch geen sauna was) besloot iedereen zich maar weer aan te kleden en het veld op te gaan. Daar was het de technische staf die de sfeer na deze tegenvaller wat probeerde op te vijzelen met de mededeling dat er voor volgend jaar een extra sponsor is gevonden voor de trainingspakken! We kunnen nog geen mededelingen doen over wie het is, maar via deze weg wil de gehele selectie van SVA 3 Willem Huurdeman Sr. alvast bedanken!

 

De eerste helft begon rommelig en het was met name aan de (verder sterk spelende) linkerkant van de verdediging te danken dat de nul op het bord bleef staan met 2 (en er zijn zelfs mensen die fluisteren dat het er 3 waren) ballen die van de eigen doellijn werden verwijderd. Aan de andere kant was het Dave (die Kevin uit de basis had gespeeld, of zoals de kleine generaal het noemt: "je kan Dave toch niet nog een keer wissel zetten") die met een vlammend afstandsschot de keeper van de tegenstander kansloos liet. We horen vaak van Dave na een nieuwe afzwaaier "ja maar als hij zit....". Nu begrijpen we wat hij bedoelt.

 

Vervolgens was het Remco v/h K. die na een afgemeten assist van Rick via lat en keeper de 2-0 op het bord zette. Helaas was dit niet de ruststand doordat de man van Dennis (ja zelfs als hij rechtsbuiten staat gebeurt het hem) na een mooie solo de 2-1 maakte. In de rust moest Andre ons helaas voor belangrijkere zaken verlaten. Er wordt gefluisterd dat hij een boeking als clown op een kinderfeestje had en tegelijkertijd ook nog de start van de F1 wilde kijken, maar hier hebben we geen uitsluitsel over kunnen krijgen. 

 

De tweede helft was een aaneenschakeling van hoogtepunten waardoor we eigenlijk niet weten waar we moeten beginnen. Eerst was daar Mark G. die de vlag ter hand nam als grensrechter. We dichten hem vele talenten toe, maar vlaggen is daar duidelijk niet een van. Mogelijk stond hij te vlaggen voor een wedstrijd op het andere veld of had hij een vliegje in z'n oog maar na 10 minuten was de conclusie van alle aanwezigen eenduidig: wat kan hij voetballen die man. 

 

Dan was daar nog Karel die de zware last had dat zijn vriendin Merel voor het eerst kwam kijken. Dit ging Karel niet in de koude kleren zitten en als een klein fanatiek baasje raasde hij over het veld met zelfs een assist op Dave in de eerste helft (helaas was Merel er toen nog niet) tot gevolg. Toen Merel halverwege de tweede helft genoeg had gezien en huiswaarts trok stortte Karel ter aarde met kramp in beide benen. Het was hem toch allemaal wat te veel geworden..

 

Tot slot was daar nog Martijn die zich een ware ambassadeur van SVA toonde en het nieuwe initiatief 'Walking Football' aan het promoten was. Waar iedereen heen en weer vloog deed hij 'zonder rens'. Dat hij daardoor ook weinig aan de bal kwam kunnen we hem dus ook niet kwalijk nemen. Hij heeft wel mooi 100 stappen op z'n stappenteller bij kunnen schrijven!

 

Uiteindelijk wist Tim de 13e kans van Hoogland niet te keren en werd het helaas nog 2-2. Volgende week nog een wedstrijd om des keizersbaard en dan kan het lange wachten op de seizoensafsluiting beginnen. De feestcommissie kan alvast verklappen dat het ongeveer een uur rijden is. 

 

Voor de lezers die dit stuk enkel lezen voor de mop van Rick: we moeten u helaas teleurstellen, Rick had vandaag een studiedag.