SVA 4 en de (wit)wasgeldaffaire
maandag 13 mei 2019

S.V. Achterveld 4

“Het komt nu wel erg dichbij”. Een uitspraak die je vaak hoort bij ernstige dreiging die voorheen een ver van mijn bed show was. Zo ook met zware criminaliteit, afpersing en witwaspraktijken. Voor de doorsnee inwoner van Achterveld, de oase van rust ingeklemd tussen het pitoreske Musschendorp en Snorrenhoef, waren dit soort praktijken lange tijd een ver van mijn bed show. Het nieuws van landelijke kopstukken als pak em beed Willem Holleeder komt voorbij op televisie, maar zal geen moment ter sprake komen in de rij bij de Spar of bij het wachten op je patatje oorlog bij Cafetaria de Arkel. Onder die deken van gemoedelijkheid blijkt echter een heuse onderwereld schuil te gaan.

 

Waar Willem H(olleeder) zich schuldig maakt aan de ontvoering van bierbrouwers, afpersing en vermeende liquidaties blijkt Achterveld een eigen Willem H. onder de inwoners te hebben: Willem H. Sr. wel te verstaan. En die toevoeging “Sr.” blijkt niet te duiden op zijn leeftijd, maar meer op het aanzien dat hij heeft door zijn daden.

 

Dit alles kwam afgelopen week aan het licht in de week dat de beladen derby tussen SVA 4 en Roda ’46 5. Zoals algemeen bekend is Harry de strenge doch rechtvaardige leider van SVA 4 die de technische leiding in handen heeft en de lijnen uitzet. Wat bij veel minder mensen bekend is, is dat in zijn schaduw Willem H. Sr. opereert als (op papier) tweede man. Afgelopen weken sloeg hij zijn slag op een al jaren precair dossier: het wasgeld…

 

Wekelijks zien de mannen van SVA 4 er piekfijn uit met schone en blinkende oranje tenues. Lida wast vol toewijding week in week uit de shirts zonder ze ook maar één keer te laat droog en ingepakt weer in de tas te hebben gedaan voor de volgende wedstrijd. Aan het eind van het seizoen volgt de afrekening via het wasgeld. Willem H. Sr., ook wel de bankier van de Achterveldse onderwereld genoemd, heeft binnen de technische staf deze taak naar zich toe getrokken.

 

In eerste instantie doet Willem het verzoek aan de selectie om dit geld contant mee te nemen. De wenkbrauwen worden al engiszins gefronst als het verzoek volgt om dit pas na zonsondergang en in een gesloten koffertje op een verlaten industrieterrein in Achterveld Oost te droppen alwaar hij het in een geblindeerd busje oppikt. Menig speler heeft hier zijn twijfels over en bij het achterblijven van een aantal betalingen gooit Willem het over een andere boeg. Het geld mag ook direct overgemaakt worden naar Lida. Dit voelt voor de rest als een veilige optie en zo verdwijnt de rest van het geld via de digitale weg richting het opgegeven rekeningnummer.

 

Hiermee lijkt de zaak afgedaan, ware het niet dat na diep graafwerk van enkele onderzoeksjournalisten dit rekening nummer niet op naam staat van Lida vd B. te Achterveld maar op naam van Willem H. zetelend op de Cayman Eilanden…

 

Nu zult u denken: dit laten de spelers van SVA 4 toch niet gebeuren?! Maar dan kent u de invloed van Willem H. Sr. nog niet. Uiteraard werden er na deze taferelen kritische vragen gesteld. Zo was daar Rick die vroeg wanneer zijn moeder eens het wasgeld van de afgelopen 4 jaar zou ontvangen. Of Frank die zich afvroeg waarom je überhaupt wasgeld moet betalen als je maar 10 minuten per wedstrijd speelt en amper zweet. Met deze kritische houding wordt direct de kop in gedrukt en beide heren zaten wissel afgelopen zondag. En als je een kritisch verslag erover durft te schrijven is de wraakactie nog harder: vlaggen! En zo blijft de omerta in stand en blijft de angstcultuur regeren binnen SVA 4.

 

En hoe gaat het ondertussen het leidend voorwerp van dit verhaal? Lida blijft trouw de shirts wassen waardoor de mannen van SVA 4 elke week weer piekfijn op het veld blijven staan. Hoeveel zij uiteindelijk terugziet van het wasgeld zullen we nooit weten. De doofpot sluit zich weer, maar het komt nu toch wel erg dichtbij…