Achterveld 3 stuurloos bij ontbreken grote leider M. Houtveen
zondag 6 november 2016

S.V. Achterveld 3

Nostalgie bij Achterveld 3 op het Kerstens sportpark

Een mix van melancholie en verlangen naar het verleden maakte zich meester van de bezoekers van het Kerstens sportpark op zondagochtend. Tegen de achtergrond van een waterig zonnetje dat vocht tegen de bewolking was daar ineens een schim uit het verleden. De gedachtes dwaalden af naar een tijd die is geweest en waarvan men dacht dat deze nooit meer terug zouden komen. Het was de tijd van een gouden jeugdgeneratie waar de plaatselijke SV al haar hoop had gevestigd. De tijd van een A1 die binnen enkele jaren het eerste elftal naar het kampioenschap moest leiden. Het was de tijd van namen als Redmar Iking, Dennis & Ramon van de Kooij, Jason Meeuwisen en Tim Dozy.

Het was de tijd dat Theo van Kallenveen menig voetballiefhebber elke zaterdag in vervoering bracht en de tijd dat Carola Groenendaal nog een aardig balletje mee trapte tussen deze testosteronbommen. Wat een gouden generatie leek te worden, monde uit in een verloren generatie. Menig talent kon niet omgaan met de roem en raakte aan lagere wal.

Het boek leek dicht, de verhalen uit het verleden verdwenen in een achterkamertje van ieders herinnering tot afgelopen zondag. De toeschouwers moesten twee keer met de ogen knipperen en knepen elkaar in de arm. Was dit hem echt? Was deze verloren zoon teruggekeerd op het oude nest? Jawel, de vleugelflitser van weleer was terug! Mark Groen maakte zijn rentree als rechtsbuiten in Achterveld 3.

Met dit historische feit in het achterhoofd trad het 3e aan tegen Baarn 2, een ploeg uit de lagere regionen van de competitie. Bij het uitdelen van de shirtjes bleef nr. 13 eenzaam liggen in de kledingtas. Rick bleek de druk van de moppentrommel niet aan te kunnen en is pardoes door de wekker heen geslapen. Ook deze week zult u het dus zonder mop van Rick moeten doen, maar we houden hoop voor volgende week! 

Ondanks de afwezigheid van Rick en de (ten onrechte) voorspelde tornado van Rob leek iedereen klaar om de degens met Baarn te kruisen. Dave had afgelopen week zelfs even wat extra rust gepakt om die enorme bult op zijn been te laten herstellen. Tot een minuut voor de wedstrijd was het nog spannend, maar uiteindelijk kreeg hij groen licht van de medische staf om aan de aftrap te verschijnen.

De wedstrijd begon en binnen enkele minuten werd de verder sterk spelende linksback van SVA 3 middels een grove charge naar de grond gewerkt. Gelukkig was André snel ter plaatse met de waterzak. Wat hij echter niet wist was dat een of andere onverlaat koud water in de waterzak had gedaan. Gelukkig kon de linksback ondanks deze onhandige blessurebehandeling de wedstrijd hervatten.

Enkele minuten later stond Baarn al op voorsprong na een kopbal uit een corner. SVA 3 liet het er echter niet bij zitten en zocht gretig de aanval. Ook daar kwam het verleden weer bovendrijven. Weet u het nog? Het was seizoen 2004/2005, de A1 van SVA speelde een sterk seizoen en had in Rob Groen een laatste man die 23 doelpunten maakte uit vrije trappen en afstandsschoten. Met de overgang naar de senioren leek hij dit talent verloren, tot deze zondag. Na een droogte van 13 jaar was daar weer de verwoestende rechter die na een afgeslagen corner de bal tegen de touwen joeg: 1-1!

In de rust werd er gretig gewisseld en kwamen Remco, Chris en Mark binnen de lijnen. Met name de eerste twee lieten hun optreden niet onopgemerkt voorbij gaan. Eerst was het de beurt aan de spits van Baarn die de tweede (en laatste) kans van de wedstrijd tot een doelpunt promoveerde. Wat volgde was een fel voetbalgevecht waar de uitmuntend fluitende leidsman zijn handen vol aan had. Remco bleek hier het slachtoffer van en mocht na een potje vrij worstelen 10 minuten afkoelen aan de zijlijn. Uiteraard was dit niet de schuld van Remco zelf, aldus Remco zelf. De redactie heeft echter voor de aardigheid de gele en rode kaarten van de afgelopen 10 jaar op een rijtje gezet en na een statistische analyse kan met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid worden gesteld dat Remco zelf toch ook misschien wellicht enigszins debet is aan zijn vele uitsluitingen.

SVA 3 leek af te stevenen op een nederlaag totdat Chris in de laatste minuut wraak nam op zijn belabberde optreden in de wedstrijd van vorige week en de eerste 44 minuten die hij deze week speelde. Na een afgemeten voorzet liep hij zonder dat hij het doorhad tegen de bal aan die vervolgens tergend langzaam langs de keeper het doel in rolde. 

Enkele minuten later was de wedstrijd ten einde en had SVA 3 twee punten verloren. De gemoederen liepen nog even hoog op toen het op leeftijd zijnde uitvak van Baarn het nodig vond om de scheidsrechter van thuisfluiterij te betichten. Gelukkig was daar Peter die met zijn truckersbuikje de kalmte bewaarde en tussen beide sprong alvorens het van kwaad tot erger zou gaan. 

Al met al een bewogen middag. Volgende week zullen er weer 3 punten gepakt moeten worden uit bij Almere. Tot slot nog een bericht van de feestcommissie die na wekelijks uitvoerig overleg inmiddels een mooi jaarprogramma in elkaar heeft gedraaid. Verzoek aan een ieder: houd 21 januari vrij in de agenda’s!

 

Oh ja, er was ook deze week weer geen plek ingeruimd voor M. Houtveen in de selectie van het 3e. Daarom is hij maar op doel gaan staan bij het 2e.

Pijnlijk detail.... het 2e verloor... met 1-0....