Ook Achterveld 2 gunt Mike eerste 90 minuten van het seizoen niet
zondag 3 november 2019

S.V. Achterveld 2

Vrijdagochtend 07:00. Als een scheepshoorn dreunt de wekker door de slaapkamer. Verdwaasd draait Mike zich om en reikt haast automatisch met zijn hand naar de snooze knop. Weer een werkdag.. Maar gelukkig wel de laatste deze week..

Vrijdagochtend 07:10. Als een scheepshoorn dreunt de wekker door de slaapkamer. Verdwaasd draait Mike zich om en reikt haast automatisch met zijn hand naar de aan/uitknop. Geen gesnooze meer, er moet gewerkt worden. Gelukkig is vrijdag zijn thuiswerkdag. Opgelucht met die gedachte pakt hij zijn telefoon en klautert hij naar beneden. "Goedemorgen lieverd! Ben je al wakker? XoXo" appt hij. Terwijl zijn laptop opstart voelt hij zijn telefoon alweer trillen. Afzender Dennis: "Morgen Mike! Ja ik ben al wakker, werk ze vandaag!" Met een grote glimlach kijkt hij naar zijn telefoon, daar ben je dus beste vrienden voor. Die gedachte deed hem iets beseffen, hij was Yvonne vergeten te appen. Haastig tikte hij het woord "Hoi" in en verstuurde dit. Het was tijd om aan het werk te gaan.

Vrijdagochtend 09:30. Mike was al goed en wel een uur aan het werk, maar hij kreeg nog niet veel gedaan. Op de een of andere manier wilde het gewoon niet. Er zat hem iets dwars, maar hij kon de vinger maar niet op de zere plek leggen. Opnieuw trilde zijn telefoon. De selectie-app. Rob had zojuist zijn PDF opgestuurd met de elftalindelingen voor dit weekend. Opeens wist Mike weer wat hem dwars zat. Na wekenlang gewisseld te worden en op de bank te hebben gezeten kwam de elftalindeling dan ook niet als een verrassing. Zijn telefoon bleef maar trillen. De plagende berichtjes stroomden binnen: "Welkom in het 2e Mike, hier hoor je thuis!", "Eindelijk Mike, de grote 5 zijn herenigd!", "Eindelijk een trainer die het wel snapt" en zo ging het maar door. Maar Mike, positief als altijd, ging niet bij de pakken neerzitten. Het was wel weer een keer tijd om 90 minuten te maken, en waar kon hij dat beter doen dan als grote vedette bij het 2e!

Zaterdagochtend 10:52. Gebroederlijk fietst Mike zij aan zij met zijn jongere broertje Dennis. Ze moeten nog haasten om op tijd te komen. Hoewel Mike door de spanning maar weinig heeft geslapen en hij al vroeg op is gestaan, is het toch enigszins traditie om zo laat mogelijk van huis te vertrekken. Met nog 20 seconden op de klok en het zweet op zijn voorhoofd strompelt hij de kantine in. Zijn binnenkomst is niet onopgemerkt gebleven. Onder luid applaus van zijn nieuwe teamgenoten wordt hij ontvangen. Hij heeft nog niet de tijd gehad om thuis te ontbijten, maar gelukkig biedt de club uitkomst door middel van een heerlijk assortiment vers belegde pistoletjes. Mike heeft er zin in!

Zaterdagochtend 11:10. Zodra Marthijn iedereen de bestuurskamer in roept, slaan de zenuwen toch toe bij Mike. Het zou toch niet zo zijn dat hij ook bij het 2e niet in de basis zou staan? Maar de altijd betrouwbare Marthijn laat hem niet vallen. Eindelijk hoort hij zijn naam dan klinken. En het wordt nog beter. Niet alleen mag hij op zijn geliefde middenveld spelen, maar uitgerekend Michiel van Buuren moet zijn plaats afstaan. Opnieuw klinkt er luid applaus en hij beseft zich dat hij minuten ging maken, en veel ook!

Zaterdagmiddag 12:40. De wedstrijd is een goede 40 minuten onderweg en Mike zit er lekker in. Met hard werk, stevig spel en bovenal veel geraas en getier is hij tevreden over zijn eigen spel. Toch is niet alles rozengeur en maneschijn, zijn team kan zijn hulp goed gebruiken. Nadat eerst Pieter een houdbare penalty niet weet te stoppen en vervolgens Dennis een bal uit de lucht opeist maar in plaats daarvan over de andere Dennis heen vliegt, staat het vlak voor het einde van de eerste helft nog 1-2. Niks aan de hand denkt Mike, hij heeft nog zat tijd om het tij te keren en in deze vorm zal hij zeker niet gewisseld worden!
Maar die extra tijd komt er niet. Het harde spel, de schwalbes, het gezeik. De scheidsrechter en tevens Mike's schoonvader Erik is het zat en dus wordt de wedstrijd vroegtijdig gestaakt.. Mike stort ter aarde. Een enorme leegte overvalt hem. Zijn droom om dit seizoen nog een keer 90 minuten te maken valt voor zijn ogen in duigen..

Zaterdagmiddag 13:00. Mike kijkt om zich heen in de kleedkamer en ziet dat zijn teamgenoten er alles aan doen om hem op te beuren. Uit zijn ooghoek ziet hij Pieter Tolboom naderen. "Weet je", begint Pieter, "bij hoge uitzondering mag je met 3 in plaats van 5 wedstrijden wel aansluiten bij de terugkerende 2e-BBQ". Een mooier compliment kan hij niet krijgen. Marthijn sluit zich daar bij aan en vervolgt: "Volgende week moeten we uit naar Candia. Doe weer lekker mee! Dan gaan we daarna met zijn allen naar Ouwehands Dierenpark om je 90 minuten te vieren!" Mike's hart vult zich met warmte.

Zondagmorgen 10:00. Als een scheepshoorn dreunt de wekker door de slaapkamer. Verdwaasd draait Mike zich om en reikt haast automatisch met zijn hand naar de snooze knop, maar die vindt hij niet. Met de slaap nog in zijn ogen kijkt hij om zich heen. 10 uur? Waarom gaat in vredesnaam de wekker op zondag? Hij ziet Yvonne al volledig omgekleed aan de rand van het bed staan. "Kom", zegt ze, "het is tijd voor het familie-ontbijt! Erik wacht beneden al op je!" Mike's ogen springen wijd open.. Shit..